opnieuw beginnen

Het is best wennen wanneer je terugkomt van een totaal andere omgeving. Je kijkt rond en er zijn vragen over de (on)zin van gewoontes, van gebruiken en verwachtingen van de omgeving. Moet dat allemaal wel, vraag ik me herhaaldelijk af. Maakt dit het nu zo veel beter?

Al die efficiëntie, doelgerichtheid, gebruiksgemak, online ‘my-omgevingen’ en zo veel drukke agenda’s. Afspraken, zelfs met de familie die al maanden op voorhand vastgelegd moeten worden…

Ik hou er zo van om me te laten verleiden door de energie van het moment. Om te bewegen met waar ik aan toe ben. Om me uiteen te zetten met wat de dag brengt. 

Volgens mij mag ik zeggen dat ik daar best goed in geworden ben. Vast doordat ik al 20 jaar steeds met nieuwe groepen kinderen aan de slag ga, dag na dag. Kleintjes, grote, laatkomers, wildebrassen, brave, meegaande, geïnteresseerde en broekverslijtertjes. Je leert het wel voelen hoe je iedereen apart en toch ook de groep in zijn geheel bereikt. 

Ik probeer het wel eens te analyseren hoe ik het doe, een groot deel van de ‘aanpak’ denk ik immers niet over na. Maar het begint met plezier. Zelf plezier hebben in het ontdekken van wie voor je staat. 

Dat zachte enthousiasme zet zich over, zeker bij kinderen en van daaruit ontstaat nieuwsgierigheid. Vanuit die nieuwsgierigheid bewegen we vlotjes naar verwondering. 

Ik moet toegeven dat ik het geluk heb om het -zowel als ik gids, vertel of andere lessen geef- te mogen hebben over de natuur. De schoonheid van moeder aarde, of het wonderlijke van onze menselijke natuur. Het valt me niet moeilijk om hier enthousiast over te zijn. 

Ook wanneer ik persoonlijk met iemand aan de slag ga, is mijn dankbaarheid en eerbied voor de ontmoeting mijn uitgangspunt. Het is een eer om te mogen deelgenoot zijn van iemands diepe processen en groei. 

Deze week is speciaal voor me. 

De laatste maanden heb ik die krachten namelijk echt voor mezelf nodig gehad. Mijn zenuwstelsel bracht al mijn activiteiten tot stilstand. Ook dat is de natuur. Wanneer je te veel druk uitoefent, dan komt er een breekpunt. 

Ik zie het niet als iets slecht. Het voelt eerder als iets noodzakelijk en onoverkomelijk. Ik heb er enorm veel van geleerd. Van EFT (emotional freedom techniques) tot hoe fijn ik de relaxaties die ik gratis aanbiedt op spotify zelf vind. 

Soms werd ik eens half slaperig wakker met de relaxaties aan en dacht ik ‘dat is zooooo mooi’, haha. 

Ik ben, nu ik weer aan het werk ga, zo ongelofelijk dankbaar voor de rijke schat aan herinneringen aan prachtige events, wonderlijke gidsbeurten, Roodkapjes verwondering tot bij de bakker, het gegiechel in de yogales, het samenklinken van stemmen en zoveel meer ontelbaar moois dat ik al mocht beleven en mee vorm geven. 

Aangevuld met de nieuwe ervaringen van diep gaan en herstellen, samen met de flow van India die zich in mij verankerd heeft, voel ik zo veel vertrouwen in het leven. En dat het een wonder is om het te mogen (be)leven. 

Heel veel liefs en een leuke dag gewenst, 

Lieselot